อย่าหลงลืมบาปของตนเองอัลเลาะฮ์ทรงไม่ละเลยต่อผู้อธรรม
อ.อาลี กองเป็ง
ท่านพี่น้องร่วมศรัทธาที่รัก
ท่านอีหม่ามอั้ลค๊อฏฏอบ ( اَلْخَطَّابْ ) ได้เล่ากล่าวในตำราของท่านชื่อว่า อะดาละตุสสะมาอ ( عَدَالَةُ السَّمَاءِ) ซึ่งมีเหตุการณ์เกิดขึ้น ณ กรุงแบ๊ฆแดด ( بَغْدَادْ ) ประมาณสี่สิบปีที่ผ่านมา มีชายผู้หนึ่งประกอบอาชีพเชือดสัตว์และชำแหละเนื้อขาย เขาจะออกจากบ้านก่อนแสงอรุณเพื่อไปยังร้านที่เขาทำการเชือด เขาเริ่มงานด้วยการเชือดแพะแกะ และเดินทางกลับบ้าน เมื่ออาทิตย์ขึ้นเขาก็จะทำการเปิดร้านเพื่อขายเนื้อที่เขาได้เชือดและชำแหละเอาใว้ขาย ซึ่งเป็นกิจวัตประจำวันของเขา อยู่ต่อมาเกิดมีเหตุการขึ้นในคืนวันหนึ่งหลังจากที่เขาใด้เชือดแพะ . แกะ เขาได้เดินทางกลับบ้านท่ามกลางความมืด ด้วยเสื้อผ้าที่เปรอะเปื้อนเลือด ขณะนั้นเขาได้ยินเสียงร้องขอความช่วยเหลือในความมืด เขาจึงมุ่งหน้าไปยังเสียงนั้นด้วยความรวดเร็ว ด้วยความรีบร้อนของเขาจึงสะดุดล้มบนร่างของชายผู้หนึ่งซึ่งเต็มไปด้วยบาดแผล และเปียกชุ่มไปด้วยเลือด พร้อมกับมีดที่ปักติดที่ร่าง เขาจึงชักมีดออก และแบกร่างคนเจ็บ เลือดของคนเจ็บได้ไหลรดร่างของคนขายเนื้อ แต่ชายผู้นั้นไดสิ้นชีวิตเสียแล้ว บรรดาผู้คนเห็นคนขายเนื้อในสภาพที่หวาดกลัว มือถือมีด เสื้อผ้าคลุกเคล้าด้วยเลือด จึงเข้าใจว่าเขานั้นเองเป็นฆาตกร เขาถูกตัดสินแล้วว่าฆ่าคนตาย เขาถูกนำตัวสู่ลานประหารและเขาก็แน่ใจแล้วว่าเขาต้องตายแน่ เขาจึงร้องตะโกนและกล่าวว่า ท่านทั้งหลาย ข้าขอสาบานต่ออัลเลาะฮ์ว่าข้ามิได้ฆ่าชายผู้นี้ แต่ข้าได้เคยเป็นฆาตกรฆ่าผู้อื่นเป็นเวลาผ่านมายี่สิบปีแล้ว วันนี้เองที่ข้าต้องโดนชำระความ แล้วชายขายเนื้อได้เล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อยี่สิบปีที่แล้ว ในขนะที่เขายังหนุ่มเขามีอาชีพรับคนข้ามฟาก เขาเคยรักหญิงคนหนึ่งที่เคยใช้บริการข้ามฟากกับมารดาของเธอบ่อยครั้ง จึงเกิดความรักระหว่างเราทั้งสอง แต่ความจนของข้าทำไห้บิดาของเธอไม่ยินยอมเมื่อข้าไปสู่ขอ และหลังจากนั้นข้าก็ไม่ได้พบเธอกับมารดาของเธออีกเลย เวลาผ่านไปประมานสองปีเศษขณะที่ข้ารอรับผู้โดยสารเพื่อข้ามฟาก ได้มีหญิงคนหนึ่งพร้อมกับลูกของเธอมาขอใช้บริการเรือที่บริการข้ามฟากของข้า เธอคือคนรักของข้านั้นเอง เมื่อเรือของข้าถึงกลางแม่น้ำ ข้าดีใจมากและกล่าวรำลึกถึงความหลังและข้าปารถนาในตัวเธอ แต่เธอตอบปฏิเสธข้าด้วยมารยาทว่า เธอมีสามีแล้วเด็กน้อยนี้คือลูกของเธอ แต่ด้วยอารมณ์ไฝ่ต่ำของข้าจึงทำไห้ข้าพยายามข่มขืนเธอ เธอร้องและเตือนข้าด้วยนามของอัลเลาะฮ์ แต่มันไม่ทำไห้ข้ารู้สำนึก เธอพยายามปกป้องตัวเธอ ลูกของเธอส่งเสียงร้อง ข้าจึงจับลูกเธอเกดน้ำและต่อรองกับเธอ เพียงหวังจะได้มาซึ่งความใคร่ของตัวเอง เธอขอร้องด้วยน้ำตาอาบแก้ม แต่ความหน้ามืดของข้า ข้าจับเด็กน้อยกดน้ำ สภาพเด็กน้อยทุรนทุรายมือและเท้าตะเกียกตะกายตามสัญชาตญานเพื่อเอาตัวรอด เธอมองลูกของเธอด้วยหัวใจที่แตกสลาย กับสภาพที่สิ้นลมหายใจทีละน้อยทีละน้อย และข้าได้โยนร่างที่ไร้วิญญาณลงในแม่น้ำ ความชั่วของข้ากับอารมไฝ่ต่ำ ทำไห้ข้าพยายามจะล่วงละเมิดทางเพศแก่เธอ เธอขัดขืนและตบตีข้า จนข้าเกิดโทสะ จึงจับเธอกดน้ำและสิ้นชีวิตไปในที่สุด ข้าแจวเรือกลับบ้านพร้อมกับความเลวของข้าที่ไม่มีผู้ใดทราบ อัลเลาะฮ์ผู้มหาบริสุทธิพระองค์ไม่ทรงลืมและละเลยการกระทำของผู้ที่อธรรมทั้งหลายเลย ในขณะที่ผู้อธรรมทั้งหลายหลงลืมมันไปแล้ว ความน่าอัปยศครั้งนี้และความโศกเศร้าเมื่อผู้คนในขณะนั้นไดัยินกับหูของตัวเองถึงกับหลั่งน้ำตาออกมาโดยไม่รู้ตัว ชายพายเรือรับจ้างรับผู้โดยสานข้ามฟากจึงถูกประหารชีวิตโดยการถูกตัดคอ ท่านพี่น้องที่รักทุกท่านครับ อัลเลาะฮ์ ( ซ บ ) ทรงกล่าวว่า
وَلاَ تَحْسَبَنَّ الله َغَا فِلاً عَمَّا يَعْمَلُ الظَّالِمُوْنَ . ابراهيم 42
ความว่า "และท่านอย่าคิดว่าอัลเลาะฮ์นั้นทรงละเลยต่อสิ่งที่เหล่าอธรรมทั้งหลายปฏิบัติเอาใว้"
اَقُوْلُ قَوْلِيْ هَذَا وَاَسْتَغْفِرُاللهَ الْعَظِيْمَ لِيْ وَلَكُمْ وَلِسَائِرِ الْمُسْلِمِيْنَ وَالْمُسْلِمَاتِ فَاسْتَغْفِرُوْهُ اِنَّهُ هُوَ الْغَفُوْرُ الرَّحِيْمُ
