จงแสวงหาความโปรดปรานของอัลเลาะฮ์
โดย อ. อาลี กองเป็ง
ท่านพี่น้องร่วมศรัทธาที่รัก
อัลเลาะฮ์ ( ซ บ ) ตรัสในซูเราะห์ อันนะบะ โองการที่ 11 ว่า
ความว่า “และเราได้ทำไห้กลางวันนั้นเป็นที่แสวงหาซึ่งเครื่องยังชีพ”
และผืนแผ่นดินก็เป็นความโปรดปรานของพระองค์ที่ทรงมอบแก่มนุษยชาติ พระองค์ทรงกล่าวในซูเราะห์ อัล อะร๊อฟ โองการที่ 10 ว่า
ความว่า “ และแท้จริง เราได้ให้เจ้าทั้งหลายมีที่พำนักอยู่ในผืนแผ่นดิน และเราได้ให้มีขึ้นแก่เจ้าทั้งหลายซึ่งเครื่องยังชีพในผืนแผ่นดินนั้น ส่วนน้อยนักที่เจ้าทั้งหลายจะขอบคุณ”
และอัลเลาะฮ์ ( ซ บ ) ทรงไห้ผืนแผ่นดินเป็นที่แสวงหาปัจจัยยังชีพด้วยความโปรดปรานของพระองค์
อัลเลาะฮ์ทรงตรัสในซูเราะห์ อัล ญุมอะห์ โองการที่ 10 ว่า
ดังนั้นเมื่อการละหมาดได้สิ้นสุดลงแล้ว เจ้าทั้งหลายก็จงแยกย้ายกันไปตามแผ่นดิน และเจ้าทั้งหลายจงแสวงหาความโปรดปรานของอัลเลาะฮ์ และจงรำลึกถึงอัลเลาะฮ์ไห้มากๆ เพื่อว่าพวกเจ้าได้รับซึ่งชัยชนะ
ท่านนบี ( ซ ล ) กล่าวว่า
لأَ نْ يَأْ خُذَ أَحَدُكُمْ حَبْلَهُ فَيَحْتَطِبُ عَلَى ظَهْرِهِ خَيْرٌمِنْ اَنْ يَأْتِيَ رَجُلاً أَعْطَاهُ الله َمِنْ فَضْلِهِ فَيَسْأَلَهُ أَعْطَاهُ أَوْمَنَعَهُ . رواه البخاري ومسلم
ความว่า ในการที่คนหนึ่งของพวกท่านเอาเชือกของเขา แล้วเขาออกไปรวบรวมไม้ฟืนแบกบนหลังของเขา มันดีกว่าที่เขาจะไปขอผู้หนึ่งที่อัลเลาะฮ์ได้ให้เขาจากความโปรดปรานของพระองค์ บางทีเขาก็ไห้บางทีเขาก็ไม่ให้
ครั้งหนึ่งท่านนบีมุฮำหมัด ( ซ ล )นั่งสนทนากับเหล่าซ่อฮาบะฮ์ในวันหนึ่ง เขาทั้งหลายแลเห็นชายผู้หนึ่งร่างกายกำยำแข็งแรง ออกทำงานแต่เช้าตรู่ บรรดาซ่อฮาบะฮ์จึงกล่าวว่า โอ้อนิจจาเอ๋ยมันชั่งน่าเสียใจแก่ชายผู้นี้เหลือเกิน ทำไมเขาจึงไม่ใช้ความหนุ่มและความแข็งแรงกำยำของเขาเพื่อหนทางของอัลเลาะฮ์ ? ท่านนบี ( ซ ล ) กล่าวแก่เขาทั้งหลายว่า
لاَ تَقُوْلُوْاهَذَا ! فَاِ نَّهُ اِنْ كَانَ خَرَجَ يَسْعَى عَلَى وَلَدِهِ صِغَارًا فَهُوَفِيْ سَبِيْلِ اللهِ وَاِنْ كَانَ خَرَجَ يَسْعَى عَلَى نَفْسِهِ يَعِفُّهَا فَهُوَفِيْ سَبِيْلِ اللهِ وَاِنْ كَانَ خَرَجَ يَسْعَى رِيَاءً وَمُفَاخَرَةً فَهُوَفِيْ سَبِيْلِ الشَّيْطَانِ . رواه الطبراني
ท่านทั้งหลายอย่ากล่าวเช่นนี้เลย หากแม้นว่าเขาออกทำมาหากินเพื่อเลี้ยงลูกที่ยังเล็กของเขา เขาก็ยังอยู่ในหนทางของอัลเลาะฮ์ และหากแม้นว่าเขาออกทำมาหากินเพื่อรักษาตัวเอง ( เลี้ยงดูตัวเอง ) เขาก็ยังอยู่ในหนทางของอัลเลาะฮ์ ถ้าแม้นเขาออกแสวงหาเพื่อความโอ้อวดและเพื่อความโอ่อ่า เขาก็อยู่ในหนทางของชัยฏอน
ท่านค่อลีฟะฮ์อุมัรบินค๊อฏฏ๊อบกล่าวว่า คนหนึ่งคนใดของพวกท่านอย่าละเลยในการแสวงหาริสกี ( ปัจจัยยังชีพ ) และกล่าวว่า โอ้อัลเลาะฮ์โปรดประทานริสกีแก่ข้าพเจ้าด้วยเถิด ทั้งๆที่พวกท่านทราบดีว่า ฝนนั้นจะไม่ตกลงมาเป็นทองคำและเป็นเงิน
ท่านอิบนิมัสอูดกล่าวว่า ฉันรังเกลียดที่จะเห็นคนคนหนึ่งปล่อยเวลาของเขาว่างไป โดยไม่อุตสาหะในงานของโลกดุนยา และไม่อุสสาหะเพื่อโลกอาคิเราะฮ์
มีชายผู้หนึ่งกล่าวถามท่านอิหม่ามอะห์หมัดอิบนุฮัมบัลว่า ท่านจะว่าอย่างใรกับชายคนหนึ่งนั่งอยู่กับบ้านหรือในมัสญิดของเขา และเขาก็กล่าวว่า ฉันจะไม่ทำงานใดริสกีก็จะมาหาฉันเอง ท่านอิบนุฮัมบัลกล่าวตอบว่า ชายคนนี้เป็นคนโง่เขลา เขาไม่ใด้ยินคำพูดของท่านร่อซู้ล ( ซ ล ) ที่กล่าวหรอกหรือว่า
اِنَّ الله َجَعَلَ رِزْقِيْ تَحْتَ ظِلِّ رُمْحِيْ .
แท้จริงอัลเลาะฮ์ทรงดลบันนดาลริสกีของฉันใต้ร่มเงาของด้ามหอกฉัน และเขาก็ไม่ใด้ยินท่านร่อซู้ล ( ซ ล ) กล่าวถึงการแสวงหาริสกีของนกหรอกหรือว่า
تَغْدُوْا خِمَاصًا وَتَرُوْحُ بِطَانًا
มันโผบินหาริสกียามเช้าตรู่สภาพที่ท้องมันว่างและโผบินกลับในสภาพที่อิ่มท้อง
และบรรดาซ่อฮาบะฮ์ของท่านร่อซู้ล ( ซ ล ) ได้ทำการแยกย้ายทำมาหากินทั้งทางบกและทางทะเล และบางท่านมีอาชีพทางการเกษตร บางท่านค้าขาย บางท่านทำปศุสัตว์ โดยการตระหนักของพวกเขาจากคำตอบของท่านนบี ( ซ ล ) แก่ซ่อฮาบะฮ์ที่ถามว่า โอ้ท่านร่อซู้ล อาชีพใดที่ถือว่าดี ท่านตอบว่า
عَمَلُ الرَّجُلِ بِيَدِهِ وَكُلُّ بَيْعٍ مَبْرُوْرٍ . رواه الطبراني
คืองานที่เกิดด้วยน้ำพักน้ำแรงของเขา และทุกการค้าขายที่ดี
ท่านลุกมานุ้ลหะกีมใด้กล่าวสอนลูกว่า โอ้ลูกรักเจ้าจงยึดอาชีพที่หะล้าลเหนือความยากจน แท้จริงไม่มีใครที่ยากจนเว้นเสียแต่จะประสพแก่เขากับสามประการ ๑ บอบบางในศาสนาของเขา ๒ ใหวพริบของเขาอ่อนลง ๓ ขาดไปซึ่งบุคลิกที่กล้าหาญของเขา และหนักกว่านั้นคือขาดความมีศักดิ์ศรีและรับการดูถูกจากคนทั่วไป ท่านอะบูสุลัยมานอัดดารอนีย์กล่าวว่า ไม่นับว่าเป็นอิบาดะฮ์ ณ พวกเราในการที่ท่านวางสองเท้าของท่านทั้งสองในละหมาด และคนอื่นจากท่านเหน็ดเหนื่อยเพื่อท่าน แต่ทว่าท่านจงเริ่มด้วยขนมปังของท่านต่อมาท่านจงทำให้แข็งแรงกับสองเท้าของท่านแล้วทำการอิบาดะฮ์ จริงอยู่ การประกอบอาชีพหรือการค้าขายคือ การแสดงออกถึงความมีศักดิ์ศรี แต่การละมันไว้เพื่อการทำคุณประโยชน์แก่ผู้คนทั่วไปนั้นคือความประเสริฐที่มากกว่า เช่นผู้รู้ ( اَلْعَالِمْ ) ซึ่งเขาให้ประโยชน์ทางด้านศาสนา หรือผู้มีหน้าที่คอยดูแลประโยชน์สุขของมุสลิมโดยรวม เช่นท่านค่อลีฟะฮ์อะบูบักร ท่านละที้งอาชีพค้าขายเมื่อท่านขึ้นดำรงตำแหน่งค่อลีฟะฮ์ หากมิฉะนั้นแล้วอาจทำให้เกิดความบกพร่องหรือเสียหายจากอะมานะฮ์ที่ท่านรับแบกเอาไว้ ท่านดำรงชีวิตของท่านด้วยทรัพย์ส่วนที่พอเพียงจากกองคลังของมุสลิม ( بَيْتُ الْمَالِ ) และท่านใด้ทำการสั่งเสีย ( وَصِيَّةْ ) ไห้ส่งคืนสู่บัยตุ้ลมาล หลังที่ท่านจากโลกดุนยาไปแล้ว
اَقُوْلُ قَوْلِيْ هَذَا وَاَسْتَغْفِرُاللهَ الْعَظِيْمَ لِيْ وَلَكُمْ وَلِسَائِرِ الْمُسْلِمِيْنَ وَالْمُسْلِمَاتِ فَاسْتَغْفِرُوْهُ اِنَّهُ هُوَ الْغَفُوْرُ الرَّحِيْمُ
